Ἀριστίων

ἀριστόϐιος

Ἀριστοϐούλη
ἀριστό·ϐιος, ος, ον [ᾰ] d’une vie excellente, c. à d. honnête, Oracl. (Hld. 2, 35).
Étym. ἄ. βίος.