Ἀριστομήδης

ἄριστον

Ἀριστονίκη
ἄριστον, v. ἄριστος.
ἄριστον, ου (τὸ) [ Hom., Att.] déjeuner, repas du matin, Il. 24, 124 ; Od. 18, 2 ; Eschl. fr. 181 ; plus tard, repas du milieu du jour, Hdt. 3, 26 ; 6, 78 ; Thc. 4, 90 ; 7, 81 ; Arstt. H.A. 9, 32, 7.
Étym. indo-europ. *h₂eier-, jour, matin et *h₁ed-, manger, cf. ἔδω.