Ἀρηΐθοος

ἀρηϊκτάμενος

Ἀρηΐλυκος
ἀρηϊ·κτάμενος, ος, ον [ᾱᾰ] tué par Arès, Il. 22, 72.
Étym. Ἄρης, κτείνω.