ἀσκαρδαμυκτί

ἀσκαρδάμυκτος

ἀσκαριδώδης
ἀ·σκαρδάμυκτος, ος, ον [δᾰ] qui ne cligne pas les yeux, Ar. Eq. 292 ; Opp. C. 1, 208.
Étym. ἀ, σκαρδαμύσσω.