ἀτροφία

ἄτροφος

ἀτρύγετος
ἄ·τροφος, ος, ον :
I pass.
1 non nourri ou mal nourri, Xén. Mem. 3, 3, 4 ||
2 qui dépérit, épuisé, Plut. M. 912d ||
II act. non nourrissant, Th. C.P. 2, 6, 40, etc. ||
Cp. -ώτερος, Hicés. (Ath. 283c) ; Arstt. ; El. N.A. 12, 20 ; Diosc. 2, 79, 108 ; etc.
Étym. ἀ, τρέφω.