ἀττάραγος

ἀτταταῖ

ἀττέλαϐος
ἀτταταῖ [ττᾰ] interj. ah ! hélas ! cri de douleur, Soph. Ph. 743, etc. ; Ar. Ran. 57 ; redoublé, Ar. Ach. 1190 ; prolongé en ἀτταταταῖ et ἀτταταίαξ.