βαίνω

βαΐον

βαιός
βαΐον, ου (τὸ)
1 feuille de palmier, Spt. 1 Macc. 13, 51 ||
2 au plur. branche de palmier, et p. ext. de myrte, d’olivier, de laurier, NT. Joh. 12, 13 ; Eccl.
Étym. βάϊς.