βέϐαιος

βεϐαιότης

βεϐαιόω-ῶ
βεϐαιότης, ητος (ἡ)
I solidité, stabilité, Plat. Crat. 386a, etc. ||
II p. suite :
1 assurance, certitude, Plat. Phædr. 277d ||
2 sécurité, sûreté, Thc. 4, 66 ; joint à ἀσφάλεια, Plut. Fab. 19.
Étym. βέϐαιος.