βουκόλιον

βουκολίς

Βουκολίων
βουκολίς, ίδος, adj. f. propre à la nourriture des bœufs, DH. 1, 39 ; subst. ἡ β. DH. 1, 37, nourriture des bœufs.
Étym. βουκόλος.