βραχυϐάμων

βραχύϐιος

βραχυϐιότης
βραχύ·ϐιος, ος, ον [ᾰῠ] dont la vie est courte, Plat. Rsp. 546a ; Ath. 326d ||
Cp. -ώτερος, Hpc. Art. 807 ; Arstt. H.A. 2, 3, etc.
Sup. -ώτατος, Str. 773.
Étym. βρ. βίος.