χρύσασπις

χρυσαστράγαλος

χρυσάττικος οἶνος
χρυσ·αστράγαλος, ος, ον [ῡτρᾰᾰ] litt. aux osselets d’or, c. à d. aux pieds d’or, en parl. d’une coupe, Sapph. (Poll. 6, 98).
Étym. χρ. ἀστράγαλος.