δικαιολογία
δικαιολογικόςδικαιολογία, ας
(ἡ) [δῐ]
1 défense en justice,
plaidoirie, Démad. 179, 19, Arstt.
Rhet. Al. 19,
4 ; Pol. 3, 21,
3 ; 20, 9, 7 ; Plut. Per. 30 ||
2 t. de
rhét. discours du genre judiciaire, Arstt. Rhet. Al.
2, 2 ; 19,
14.
Étym.
δικαιολόγος.