Δίυλλος

διυπνίζω

διυφαίνω
δι·υπνίζω :
1 éveiller, El. N.A. 7, 45 ; 8, 22 ; 11, 22 ; Anth. 9, 378 ||
2 intr. s’éveiller, Luc. Oc. 108 ||
Moy. s’éveiller, Diocl. (Orib. 3, 168, 13 B.-Dar.).
Étym. διά, ὑ.