δοράτιον

δορατισμός

δορατόγλυφος
δορατισμός, οῦ (ὁ) [ᾰ] combat avec la lance, Plut. Tim. 28, Pyrrh. 7 ; Lib. 4, 1047.
Étym. *δορατίζομαι, de δόρυ.