δοξοκοπία

δοξοκοπία, ας (ἡ) ambition de la gloire ou des honneurs, Plut. Per. 5 (var. -κομπία, arrogance), M. 791b ; Luc. Per. 2 et 12 ; App. Hann. 9 et 17, Civ. 2, 44.