δυσεκμόχλευτος

δυσέκνευστος

δυσέκνιπτος
δυσ·έκνευστος, ος, ον [ῠ] d’où il est difficile de s’échapper à la nage, M. Tyr. 17, 10.
Étym. δ. ἐκνέω.