δυσεξέλικτος

δυσεξερεύνητος

δυσεξεύρετος
δυσ·εξερεύνητος, ος, ον [ῠ] difficile à découvrir ou à explorer, Arstt. Pol. 7, 11, 6.
Étym. δ. ἐξερευνάω.