εἰσποιέω

εἰσποίησις

εἰσποιητός
εἰσποίησις, anc. att. ἐσποίησις, εως (ἡ) adoption (d’un enfant) Plut. M. 338f, Galb. 23, Oth. 16 ; DC. 45, 5 (ἐσπ.).
Étym. εἰσποιέω.