ἐμπνευματοποιέομαι-οῦμαι

ἐμπνευματόω-ῶ

ἐμπνευματώδης
ἐμ·πνευματόω-ῶ [ᾰ]
1 remplir de vent, gonfler, Diph. (Ath. 54d) ; Th. Ign. 17 ||
2 au pass. être poussé par le vent, Luc. Lex. 15.
Étym. ἐν, πνεῦμα.