ἐνενήκοντα

ἐνενηκονταεννέα

ἐνενηκονταέξ
ἐνενηκοντα·εννέα, n. de n. indécl. quatre-vingt-dix-neuf, Spt. Gen. 17, 1.
Étym. ἐ. ἐννέα.