ἐπανορθωτέον

ἐπανορθωτής

ἐπανορθωτικός
ἐπανορθωτής, οῦ (ὁ) qui redresse, corrige ou répare (un échec, une erreur, etc.) DH. 8, 67 ; DC. 54, 30.
Étym. ἐπανορθόω.