ἐπιχειρητέος

ἐπιχειρητής

ἐπιχειρητικός
ἐπιχειρητής, οῦ, adj. m. entreprenant, qui entreprend, qui tente, gén. Thc. 8, 96 ; Plat. Tim. 69d.
Étym. ἐπιχειρέω.