ἐπιλυπέω-ῶ

ἐπιλυπία

ἐπίλυπος
ἐπιλυπία, ας (ἡ) [ῡ] tristesse, Zénon (Stob. Ecl. eth. 1 p. 100).
Étym. ἐπίλυπος.