ἐπισκίασμα

ἐπισκιάω-ῶ

ἐπίσκιος
ἐπι·σκιάω-ῶ, c. ἐπισκιάζω, Arat. 736 ; Q. Sm. 2, 479 ||
E Prés. ind. 3 pl. poét. ἐπισκιάουσιν. Opp. C. 2, 590.