ἐπιτίμημα

ἐπιτίμησις

ἐπιτιμητέος
ἐπιτίμησις, εως (ἡ) [τῑ]
1 élévation de prix, renchérissement, App. Civ. 4, 117 ||
2 châtiment, peine, Arstt. Rhet. 1, 1, 12, etc. ; ou simpl. blâme, reproche, Thc. 7, 48 ; Arstt. Rhet. 1, 1, 12, etc.
Étym. ἐπιτιμάω.