εὐάζω

εὐαής

εὔαθλος
εὐ·αής, ής, ές [ᾱ]
1 pass. bien aéré, Hés. O. 597 ||
2 act. au souffle favorable, Hdt. 2, 117 ; Eur. Hel. 1504 ; fig. Soph. Ph. 828.
Étym. εὖ, ἄημι.