εὐμελής

εὐμελιτέω-ῶ

εὐμελῶς
εὐμελιτέω-ῶ [ῐ] avoir de bon miel ou beaucoup de miel, Arstt. H.A. 9, 40, 26 ; Th. H.P. 6, 2, 3.
Étym. εὖ, μέλι.