εὐ·μελής, ής, ές,
harmonieux, mélodieux, Sopatr.
(Ath. 175c) ; Arstt. Pol. 8, 7, 1 ; DH. Comp. 11.
Étym.
εὖ, μέλος.
εὐμελής
εὐμελιτέω-ῶεὐ·μελής, ής, ές, aux
membres robustes, El. (Suid. vo Ἀπίκιος)
(εὖ, μέλος 2).
εὐ·μελής, ής, ές, bien
soigné, Plat. Ax. 371d.
Étym.
εὖ, μέλομαι.