εὔσχολος

εὐσωματέω-ῶ

εὐσωματώδης
εὐσωματέω-ῶ [ᾰ] être bien portant, fort, robuste, Eur. Andr. 765 ; Ar. Nub. 799 ; en parl. d’arbres, Plut. M. 641a.
Étym. εὖ, σῶμα.