εὔτυκος

εὔτυκτος

εὔτυπος
εὔ·τυκτος, ος, ον, bien travaillé, bien préparé (casque, courroie, lit, etc.) Il. 3, 336 ; 8, 44, etc. ; Od. 4, 123 ; A. Rh. 1, 287 ; 4, 219 ; Opp. H. 5, 307 ||
E Épq. ἐΰτυκτος, Hom. ll. cc.
Étym. εὖ, τεύχω.