εὐώνυμος

εὐῶπις

εὐωπός
εὐ·ῶπις, ιδος, adj. f. aux beaux yeux ou beau à voir, Od. 6, 113, 142 ; Hh. Cer. 334 ; Pd. O. 11, 77 ; Soph. Tr. 523 ; A. Rh. 4, 1090 ||
E En prose, seul. acc. εὐῶπιν, M. Tyr. p. 260.
Étym. εὖ, ὤψ.