ἐξαιμάτωσις

ἐξαιματωτικός

ἔξαιμος
ἐξαιματωτικός, ή, όν [ᾰ] propre à convertir en sang, A. Aphr. Probl. p. 72, 32 et 33.
Étym. ἐξαιματόω.