γεννήτης

γεννητής

γεννητικός
γεννητής, οῦ (ὁ) celui qui engendre ou produit, père, Arstt. Nic. 3, 7, 5 ; d’ord. au plur. parents, Soph. O.R. 1015, Plat. Crit. 51e ; Leg. 717e ; CIA. 2, 596, 5 (336/324 av. J.-C.).
Étym. γεννάω.