γλυκύπαις

γλυκυπάρθενος

γλυκύπικρος
γλυκυ·πάρθενος, ου (ἡ) [ῠῠ] douce jeune fille, ép. des Heures, Anth. 9, 16.
Étym. γλ. παρθένος.