γραμματικός

γραμματικῶς

γραμμάτιον
γραμματικῶς [μᾰῐ] adv. selon les règles de la grammaire, Plat. Theæt. 207a ; Arstt. Nic. 2, 3 ; p. ext. en lettré, Plut. M. 405a.
Étym. p. opp. à ἀγράμματος.