γραμματοεισαγωγεύς

γραμματόκος

γραμματοκύφων
γραμμα·τόκος, ος, ον, qui enfante les caractères d’écriture (l’encre), Anth. 6, 63.
Étym. γράμμα, τίκτω ; sel. d’autres, γραμμοτόκος, qui enfante les lignes d’écriture, de γραμμή, τίκτω.