ἑτοιμάζω
Ἑτοιμάριστοςἑτοιμάζω (impf.
ἡτοίμαζον, f.
ἑτοιμάσω, ao.
ἡτοίμασα, pf.
ἡτοίμακα ; pf.
pass. ἡτοίμασμαι) préparer,
disposer, acc. Il. 1, 118 ; Hdt. 6, 95 ; Soph. Tr. 362 ; Eur. Alc. 364, etc. ; avec un inf.
κάπρον ἑτ. ταμέειν, Il. 19, 197, préparer un
sanglier pour l’immoler ||
Moy. (ao. ἡτοιμασάμην)
1 tr. préparer pour soi, acc.
Thc. 1, 58 ;
4, 77 ; Xén.
Cyr. 3, 3, 5 ;
Dém. 690, 8 ;
d’où préparer, en
gén., acc. Il. 10, 571 ; 13, 184
||
2 intr. se tenir prêt, se préparer : πρός τι, Pol. 3, 105, 11, à qqe ch. ; avec
l’inf. Xén. Ap. 8, à faire qqe ch.
||
E Pf. réc. ἡτοίμακα,
Pol. 3, 72, 6.
Ao. moy. 3 pl. ion. ἑτοιμάσσαντο, Od.
13, 184 ; opt. 3 pl.
épq. ἑτοιμασσαίατο, Il. 10, 571.
Étym.
ἕτοιμος.