ὑπεράγαν

ὑπεραγανακτέω-ῶ

ὑπεραγαπάω-ῶ
ὑπερ·αγανακτέω-ῶ [ᾰᾰν] être extrêmement mécontent ou s’indigner fortement : τινος, Plat. Rsp. 535e ; τινι, Eschn. 9, 13, de qqe ch. ; abs. Arstt. fr. 157 ; El. V.H. 8, 9.