ὑπερϐατήριος

ὑπερϐατικός

ὑπερϐατόν
ὑπερϐατικός, ή, όν [ᾰ] d’inversion, inversif, t. de gr. Marcell. V. Thuc. 50.
Étym. ὑπερϐαίνω.