ὑπερμάχομαι

ὑπερ·μάχομαι (f. -μαχέσομαι, att. -μαχοῦμαι, ao. -εμαχεσάμην) [ᾰ] combattre pour, prendre la défense de, gén. Soph. O.R. 265 ; Plut. Cato mi. 53, etc.