ὑπομελανδρυώδης

ὑπομελανίζω

ὑπομέλας
ὑπο·μελανίζω [ᾰ] c. ὑπομελαίνω, Arét. Caus. m. acut. 1, 8 ; Caus. m. diut. 1, 10 ; Geop. 2, 6, 38.