ἡδύγελως

ἡδύγλωσσος

ἡδυγνώμων
*ἡδύ·γλωσσος, dor. ἁδύ·γλωσσος, ος, ον [ᾱ] à la voix (propr. à la langue) agréable, Pd. O. 13, 142.
Étym. ἡ. γλῶσσα.