ἡδυμελής

ἡδυμελίφθογγος

ἡδυμιγής
ἡδυ·μελί·φθογγος, ος, ον [ῠ] dont la parole est aussi douce que le miel, Anth. 9, 571.
Étym. ἡ. μέλι, φθέγγω.