ἡδυπαθέω-ῶ

ἡδυπάθημα

ἡδυπαθής
ἡδυπάθημα, ατος [ῠᾰ]
1 disposition à la joie, enjouement, Ath. (DL. 6, 14) ||
2 mollesse, sensualité, Anth. 9, 496.
Étym. ἡδυπαθέω.