ἡλικιώτης

ἡλικιῶτις

ἡλίκος
ἡλικιῶτις, ιδος [ῐκ] adj. f. du préc., en parl. de pers. Plut. M. 554a; Luc. D. mar. 15, 2 ; en parl. de choses (action, DS. 1, 58 ; histoire, Plut. Per. 13, etc.); ἡλ. τινι, DS. 1, 2, ou τινος, Thém. 18a, contemporaine de qqn.