ἰσομιλήσιος

ἰσόμοιος

ἰσομοιρέω-ῶ
ἰσ·όμοιος, ος, ον [Ῡ] égal et semblable, Orig. 1, 509 Migne.
Étym. ἴ. ὅμοιος.