καταλογίζομαι
καταλογισμόςκατα·λογίζομαι (f.
ιοῦμαι, ao. au sens
act. κατελογισάμην, au sens pass. κατελογίσθην)
1 tenir compte,
imputer : πρός τινα εὐεργέτημα,
Dém. 78, 5,
tenir compte à qqn d’un bienfait ; τι ἐν
ἀρετῇ, Eschn. 82, 40, tenir compte de qqe ch. comme d’une vertu ;
avec un inf. imputer à qqn, App. Ill. 16 ||
2 calculer, conjecturer,
supposer, Xén. An. 5, 6, 16, etc. ||
3 compter parmi :
ἐν τοῖς ἀδίκοις τινά, Xén. Mem. 2, 2, 1, compter qqn parmi les hommes injustes ;
cf. Spt.
Esaï. 14, 10 ;
Sap. 5, 5
||
4 énumérer, acc. App. Syr. 61, Mac. 17.