καταφύτευσις

καταφυτεύω

κατάφυτος
κατα·φυτεύω [ῠ] planter, Plut. Cim. 13 ; Luc. V.H. 2, 42 ; fig. Spt. 2 Macc. 1, 29 ; Eum. p. 138.