καταπίμελος

καταπίμπλημι

καταπίμπρημι
κατα·πίμπλημι, f. καταπλήσω, remplir entièrement, combler, Lync. (Ath. 132b) ; τινός, Plat. Rsp. 496d ; Plut. M. 171c, etc. de qqe ch. ||
Moy. m. sign. Plut. Brut. 47.