καταρρήγνυμι

καταρρηγνύω

καταρρηκτικός
κατα·ρρηγνύω (seul. prés. et impf.) c. le préc. Dém. 535, 2 ; Luc. Pisc. 36 ; au pass. (prés. sbj.) Xén. Cyn. 4, 6.